welcome to BANKbunnie.com

**คำเตือน!!!! บทความนี้เป็นการรีวิวหนังไม่ใช่เรื่องย่อ เนื้อหาทั้งหมดเขียนขึ้นผ่านมุมมองของตัวอิฉันเองเท่านั้น และแน่นอนมันต้องมีสปอยเนื้อเรื่องและฉากสำคัญๆอยู่แล้วถ้าทำใจไม่ได้ก็ปิดไปซะสู แล้วไปดูหนังเรื่องนี้มาให้จบก่อนค่อยมาคุยกัน เข้าใจมะ**          เชื่อมั้ยว่าหลังจากที่อิฉันดูอีกรอบ อิฉันพูดได้เต็มปาดเต็มคำเลยว่าอิฉันจำฉากจบของภาคนี้ไม่ได้ คือเนื้อเรื่องทั้งหมดพอจำได้นะ แต่ฉากจบนี่คือ....มันเคยผ่านตากูด้วยหรอวะเนี่ย จะบอกว่าภาคนี้เป็นภาคที่คนสร้างคง work hard มากแน่ๆ เป็นเนื้อเรื่องที่ต้องสโคปมากกว่าเดิมหลายเท่า เพราะในหนังคือแบบแป๊บนึงตัดไปเรื่องนั้นเรื่องนี้ไวมาก คิดถึงแฮกริดเลยมีบทนิดนึง ได้ออกมาเท่าหอยมดแดง ความอลังการของฉากมีให้เห็นมากขึ้น และอิฉันก็ชอบมากๆ ตั้งแต่ขี่ไม้กวาดไปบ้านซิเรียส เห็นวิวของลอนดอนแบบบรูมสติกอายวิวที่มักเกิ้ลอย่างเราคงไม่มีทางได้เห็น หรือจะเป็นadดอกไม้ไฟของสองพี่น้องวีสลีย์ที่ soft opening ก่อนที่จะโผล่มาขายที่ตรอกไดแอกอน ไหนจะฉากที่กองปริศนาอีลูกแก้วสูงท่วมหัวเท่าตึกห้าชั้นงี้ ไหนจะฉากฟิ้วๆ ปิ้วๆ หลังจากนั้นอีก ที่ผู้เสพความตาย...

**คำเตือน!!!! บทความนี้เป็นการรีวิวหนังไม่ใช่เรื่องย่อ เนื้อหาทั้งหมดเขียนขึ้นผ่านมุมมองของตัวอิฉันเองเท่านั้น และแน่นอนมันต้องมีสปอยเนื้อเรื่องและฉากสำคัญๆอยู่แล้วถ้าทำใจไม่ได้ก็ปิดไปซะสู แล้วไปดูหนังเรื่องนี้มาให้จบก่อนค่อยมาคุยกัน เข้าใจมะ**         ต่อกันที่ภาค 4 กับหนังเรื่องนี้ อิฉันยังไม่หยุดดูจนกว่าจะเรื่องนี้จะสุดค่ะ เริ่มต้นมาก็เจอโวลดี้สภาพเป็นลูกกรอกเลย อันนี้ในหนังก็ไม่ได้ชี้แจงนะคะว่าร่างลูกกรอกนั้นมากจากไหน เอาเป็นว่านางหายไปสองปีก็เลยมีเวลารวบรวมเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเองขึ้นมาได้  ภาคนี้เราก็เห็นความเปลี่ยนแปลงของตัวละครได้ชัดจากนิสัยฮอร์โมนพุ่งพล่านที่ยังไม่เข้าที่เข้าทาง อะไรของมันไม่รู้ เดี๋ยวงอนกันเดี๋ยวดีกัน เดี๋ยวอย่างนั้นอย่างนี้ มึงคะ พวกมึงเป็นวัยรุ่นนะคะ ฮอร์โมนกำลังรุนแรงไม่ใช่วัยหมดเมนส์ที่จะมาหงุดหงิดเรื่องอะไรไม่รู้บ้าๆบอๆ  ตอนต้นเรื่องที่ไปควิชดิชเวิลด์คัพคือชอบมาก ฉากเฉิกอลังการ ดูเป็นงานคานิวัลใหญ่โตถ้าไม่มีเรื่องอะไรแค่หนังถ่ายตอนแข่งควิชดิชมาอิฉันก็นั่งดูได้เป็นชั่วโมงละ เพลินดี ละตอนที่ผู้เสพความตายมาถล่มแคมป์เวิลด์คัพ ก...

**คำเตือน!!!! บทความนี้เป็นการรีวิวหนังไม่ใช่เรื่องย่อ เนื้อหาทั้งหมดเขียนขึ้นผ่านมุมมองของตัวอิฉันเองเท่านั้น และแน่นอนมันต้องมีสปอยเนื้อเรื่องและฉากสำคัญๆอยู่แล้วถ้าทำใจไม่ได้ก็ปิดไปซะสู แล้วไปดูหนังเรื่องนี้มาให้จบก่อนค่อยมาคุยกัน เข้าใจมะ**          มารีบเขียน ก่อนที่อิฉันจะลืมเนื้อเรื่องและดีเทลต่างๆที่ได้ดู นิสัยไม่ดี ดูแล้วก็ไม่เขียนเลย ทิ้งไว้เป็นวันๆไม่รู้จะดองไว้หาพระแสงอะไร(อันนี้ด่าตัวเองไม่ต้องตกใจค่ะ) เริ่มเรื่องมันเปิดยังไงนะ อ้อใช่ๆ พอตเตอร์ใช้คาถาลูมอส แมกซิมาในห้องนอน ละทำไมนางถึงไม่ได้รับ จม.จากกระทรวงเวทย์มนต์นะ ตอนที่นางไปถึงร้านหม้อใหญ่รั่ว นอนไปคืนนึงตื่นมาเจอเพื่อนสองคนเลย คืออันนี้ใกล้จะเปิดเทอมแล้วเนาะ แล้วมารวมญาติได้ไง เตี๊ยมกันหรือวันตรุษจีน (อีนี่ก็สงสัยเยอะจัด 55555555) สิ่งที่ทำให้อิฉันตราตรึงมากในภาคนี้คือ ศจ.ลูปินเท่มากกกกก ตอนเปิดตัวยิ่งเริส เสียดายที่ภาคหลังโผล่มานิดๆหน่อยๆ คาแรกเตอร์เหมาะสมกับการเป็นแวร์วูฟสุดๆ ภาคนี้น่าจะเป็นภาคเดียวที่พูดถึงโวลดี้น้อยสุดแล้วมั้ง นางแทบไม่ได้มีบทบาทเลย แต่ก็ดี ดูได้ฟีลแบบไปเรียนท่ามกลางอีถุง...

**คำเตือน!!!! บทความนี้เป็นการรีวิวหนังไม่ใช่เรื่องย่อ เนื้อหาทั้งหมดเขียนขึ้นผ่านมุมมองของตัวอิฉันเองเท่านั้น และแน่นอนมันต้องมีสปอยเนื้อเรื่องและฉากสำคัญๆอยู่แล้วถ้าทำใจไม่ได้ก็ปิดไปซะสู แล้วไปดูหนังเรื่องนี้มาให้จบก่อนค่อยมาคุยกัน เข้าใจมะ**        มาค่ะ มาต่อกันกับภาคที่สองของคุณพอตเตอร์ นี่เธอตอนอ่านหนังสือนะ ตอนนั้นชั้นอ่านถึงอีด๊อบบี้แล้วคือ กูงงมากค่ะ เดี๋ยวก็เอาหัวโขกกะเสา เดี๋ยวก็แหกปากร้อง ด๊อบบี้เลวๆ มันเป็นตัวห่าไรเนี่ยบ้าๆบอๆ เหมือนตัวไม่เต็ม แต่ก็นะ ตอนนั้นอิฉันยังเล็กนัก อาจจะยังไม่มีจินตาการล้ำเลิศพอที่จะนึกถึงตัวที่เจ๊เคแกเขียนออกมาให้เป็นรูปเป็นร่างได้อย่างชัดเจน พอมาดูในหนังก็ถึงได้ อ๋อออออออ มันเป็นตัวแบบนี้นี่เอง พูดถึงหนังบ้างดีกว่า ตั้งแต่ตอนที่แฮร์รี่กับรอนทะลุเข้ากำแพงไม่ได้อ่ะ ละนางวีสลีย์ไม่คิดจะมาตามลูกตัวเองบ้างไง เห่อนังจินนี่ได้เข้าปีหนึ่งกลัวจะตกรถไฟ แต่อีสองตัวที่ตามมา แม่ไม่ใส่ใจเลยนะคะ ภาคนี้พอตเตอร์ต้องมาหาห้องแห่งความลับ ก็เหมือนหนังนักสืบหน่อยๆทั้งๆที่ภาคแรกก็แอบคล้ายอยู่เหมือนกัน แต่ต่างกันที่ภาคนี้มีสัตว์ประหลาดมาให้แฟนตาซีมา...

**คำเตือน!!!! บทความนี้เป็นการรีวิวหนังไม่ใช่เรื่องย่อ เนื้อหาทั้งหมดเขียนขึ้นผ่านมุมมองของตัวอิฉันเองเท่านั้น และแน่นอนมันต้องมีสปอยเนื้อเรื่องและฉากสำคัญๆอยู่แล้วถ้าทำใจไม่ได้ก็ปิดไปซะสู แล้วไปดูหนังเรื่องนี้มาให้จบก่อนค่อยมาคุยกัน เข้าใจมะ**          …….ผมว่าแล้วยังไงคุณต้องมา ศาสตราจารย์มัคกอนากัล…… ไดอาลอกเปิดหนังไตรภาคอย่างเรื่องนี้ที่อิฉันจำได้ไม่เคยลืม จะลืมได้ไงล่ะคะ อิฉันโตมากะเรื่องนี้ตั้งแต่ยังเป็นหนังสือเล่มหนาๆอยู่เลย พอมาทำเป็นหนังก็ซื้อซีดีมาดู (ภาพชัดมาสเตอร์แต่เสียงโรงด้วยนะตอนนั้นอ่ะ) ก็เปิดดูซ้ำๆวนๆจนแผ่นเป็นรอย เอาเข้าเครื่องเล่นก็ไม่รู้จะกระตุกยังไงละ จำได้เกือบทุกบทพูดของตัวละครทั้งเรื่อง พอคราวนี้กลับมาดูอีกทีก็ได้โฟกัสอื่นๆใดๆของหนังที่เป็นดีเทลยิบๆย่อยๆ ที่ทำให้เราอู้หูอู้หาได้ขนาดดูเป็นรอบที่ร้อยละ ผนวกกับอิฉันเอียนภาคนี้ด้วยแหละ เนื่องด้วยอย่างที่บอกไปตอนต้นว่าดูวนจนแผ่นสะดุด เลยไม่ค่อยจะได้กลีบมาดูเท่าไหร่ ทีนี้ได้มาดูอีกครั้งก็ได้เข้าใจอะไรมากขึ้น อย่างที่ว่า อีศิลาอาถรรพ์นั่นมันอยู่ในกางเกงพอตเตอร์ได้ยังไง กูดูร้อยรอบ กูก็ยังไม่เข้...

**คำเตือน!!!! บทความนี้เป็นการรีวิวหนังไม่ใช่เรื่องย่อ เนื้อหาทั้งหมดเขียนขึ้นผ่านมุมมองของตัวอิฉันเองเท่านั้น และแน่นอนมันต้องมีสปอยเนื้อเรื่องและฉากสำคัญๆอยู่แล้วถ้าทำใจไม่ได้ก็ปิดไปซะสู แล้วไปดูหนังเรื่องนี้มาให้จบก่อนค่อยมาคุยกัน เข้าใจมะ**          เริ่มจากที่อิฉันนั่งว่างไม่มีไรดู รู้สึกเบื่อๆก็เลยไปหาหนังในยูทูปดูเผื่อจะเจอเรื่องอะไรที่น่าสนใจ ดั๊นไปเจอเรื่องนี้เข้าพอดีค่ะ เป็นหนังผีแหวกแนว(ในสมัยนั้น) ที่มีกระแสอยู่ประมาณหนึ่งเลยนะ เนื้อเรื่องเล่าไปอยู่ในช่วงปี พ.ศ.2500ต้นๆ เรียกได้ว่าเป็หนังเก่าที่เป็นพีเรียดซ้ำไปอีก  ว่าด้วยเรื่องของนักเรียนโรงเรียงประจำ เอาจริงนะหล่อนหนังอะตัวเนื้อบทเนื้อความมันไม่ได้มีอะไรมากเลย แค่เด็กปีหนึ่งเข้าโรงเรียนมาใหม่ แล้วอยากสาระแนรู้เรื่องประวัติรุ่นพี่แล้วทำเหตุการณ์บานปลาย ถูกฆ่าตายรายตัวแบบเรื่อง I know what you did last summer แต่ไม่ได้มีแบบแผนการฆ่า ไม่สโคปคนที่ต้องการฆ่า คือใครมาหน้าไหนกูฆ่าหมดงี้ แต่ปมต้นเรื่องที่เปิดมาคือเริ่ดนะเอาจริง ทำให้น่าติดตาม แม้เสียงของนักแสดงจะแบบ เนือยๆ ชวนง่วงนอน อิฉันแก้ด้วยการดู...

**บทความนี้เป็นบทความที่ถ่ายทอดจากประสบการณ์จริงของตัวอิฉันเอง ควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน ในบทความอาจมีการสะกดของคำที่ผิดไปและคำหยาบคายเล็กๆน้อยๆ เพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่านเท่านั้น**            ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่า อิฉันเป็นคนที่มีลางสังหรณ์อยู่แล้ว แต่ก็ไม่ถึงขั้น เห็นผีชัดๆหรือมีญาณอะไรหรอกนะ เอาเป็นว่าแค่ถ้ามีอะไรผิดปกติก็จะรู้สึกได้ก่อนใคร ๆ ประมาณนั้น ทีนี้เรื่องมันเริ่มเพราะความงกเล็กน้อย 5555555 คืออิฉันไปซื้อตั๋วสวนสนุกช่วงโควิดที่เค้าลดราคา แล้วมันใกล้หมดอายุแล้วไง ก็เสียดายเงินสิคะ จะปล่อยทิ้งก็บาป เลยลากคุณแฟนไปด้วย ไหนๆก็จะเที่ยวละเพิ่มโปรแกรมอีกหน่อย จัดทริป สวนสนุก พักเที่ยวเกาะอยุธยาอีก 3 วัน 2 คืน ไปเลยค่ะ บ้านพักที่จองก็เริ่ดอยู่นะ เป็นทรงโบราณยกใต้ถุน มีกลิ่นอายไทยๆ ให้ฟีลย้อนยุคเบาๆ แต่คืนแรกค่ะคุณ เรื่องประหลาดก็บังเกิดขึ้น ระหว่างที่อิฉันสระผม หันหน้าเข้ากำแพงกำลังล้างฟองประหนึ่งนางแบบโฆษณาอยู่ดีๆ ก็มีน้ำอุ่นไหลมารดหลัง แต่กูเปิดน้ำเย็นอาบค่ะ หันไปหาว่าแฟนแกล้งก็ว่างเปล่า ไม่มีใคร อยู่คนเดียวเปล่าๆเลย คืนนั้นทั้งคืนก็แปลก นอนไม่ค่อยหลับ ...

**คำเตือน!!!! บทความนี้เป็นการรีวิวหนังไม่ใช่เรื่องย่อ เนื้อหาทั้งหมดเขียนขึ้นผ่านมุมมองของตัวอิฉันเองเท่านั้น และแน่นอนมันต้องมีสปอยเนื้อเรื่องและฉากสำคัญๆอยู่แล้วถ้าทำใจไม่ได้ก็ปิดไปซะสู แล้วไปดูหนังเรื่องนี้มาให้จบก่อนค่อยมาคุยกัน เข้าใจมะ**         จบตอนแรกที่บันดาลให้อิฉันหลับไปหนึ่งกรุบ ก็ยังไม่วายมาดูตอนที่สองของเดอะมูฟวี่ ภาคนี้มีความตื่นเต้นทางสถาปัตรกรรมแบบอันบิลีฟเอเบิ้ลถล่มลงน้ำให้ได้เห็นกัน สำหรับตอนนี้ว่าด้วยเรื่องของฆาตกรที่วางแผนฆ่าคนเรียงลำดับจากคิงไปถึงหนึ่งเหมือนเลขในไพ่คนไหนแค้นมากก็ฆ่าแม่งให้ตาย คนไหนเกี่ยวข้องแค่ชื่อกับลำดับไม่มีความแค้นส่วนตัวใดๆก็แค่จิ้มๆหยอกๆให้เข้าโรงบาลไป อันนี้ก็เหมือนใส่มาให้มีกิมมิกเฉยๆ เพราะบังเอิญว่าตัวละครหลักแต่ละตัวดั๊นมีตัวเลขอยู่ในชื่อซะอย่างนั้น ไม่งั้นมันไม่มีปมจิ้มคนตามลำดับ จะว่าไปก็เหมือนไฟนอลเดสอยู่นะ  ที่สำคัญกว่าเรื่องอื่นใด ยังมีสาเหตุที่ว่าทำไมพ่อกับแม่ของรันถึงแยกกันอยู่ เห้อ...ก็ด้วยเหตุผลปัญญาอ่อนเช่นเคย แต่ๆคุณขาไอที่ว่าถ้ายิงตัวประกันให้บาดเจ็บอีตัวประกันจะไปเป็นตัวถ่วงของคนร้ายนี่ก็ใช่เลยนะ อี...

**คำเตือน!!!! บทความนี้เป็นการรีวิวหนังไม่ใช่เรื่องย่อ เนื้อหาทั้งหมดเขียนขึ้นผ่านมุมมองของตัวอิฉันเองเท่านั้น และแน่นอนมันต้องมีสปอยเนื้อเรื่องและฉากสำคัญๆอยู่แล้วถ้าทำใจไม่ได้ก็ปิดไปซะสู แล้วไปดูหนังเรื่องนี้มาให้จบก่อนค่อยมาคุยกัน เข้าใจมะ**          จากที่อิฉันได้แต่นแต้ตัวเองเข้าไปดูโคนันภาคเรือดำน้ำในโรงก็ทำให้กระสันอยากจะไล่ดูเดอะมูฟวี่อีกครั้ง คราวนี้ก็เริ่มตั้งแต่อันแรกเลย ตัวละครและลายเส้นยังเป็นแบบเก่าอยู่ชวนให้คิดถึงวัยละอ่อนซะจริง แต่แอบสังเกตหัวอีรัน นอแรดของนางนั้นยังโดดเด่นเป็นสง่าตั้งแต่ภาคนี้ยันปัจจุบัน  และด้วยที่การดำเนินเนื้อเรื่องของภาคนี้มันไปเรื่อยๆจนเหมือนเดอะซีรีส์ยังไงไม่รู้ อิฉันก็เลยหลับไปหนึ่งกรุบเพราะความเนือยเกินไป ขนาดมีระเบิดตู้มตอนเครื่องบินบังคับกุยังหลับได้ลงอ่ะคิดดู เอาจริงๆนะสงสัยมาก ตอนที่อีรันไปคุยกับโมริคาวะ(ใช่ชื่อนี้ป่ะจำไม่ได้ คนที่เป็นสถาปนิกอ่ะ) จะเปิดเผยอะไรขนานดนั้นมีอะไรก็เล่าหมดทุกอย่างเลยนะหล่อน คนพึ่งเจอกันไม่ถึงสามชั่วโมงแม่คุณเอ้ย จะเล่าตั้งแต่เกิดเลยมั้ยล่ะ แต่ถ้านางไม่สาระแนเล่าก็คงไม่ลุ้นตอนที่นางจะต...

        ในห้องทำงานแห่งหนึ่ง ผู้หญิงคนหนึ่งชื่อ “มิน” ทำงานด้าน AI เธอใช้ชีวิตอยู่กับการพัฒนาโปรแกรม จนไม่เคยคิดเรื่องความสัมพันธ์ หรือแม้แต่เรื่องของเธอเอง เธอเฝ้าค้นหาคำตอบจากตรรกะ อัลกอริทึม และโค้ดที่ไม่เคยหลับใหล กระทั่งวันหนึ่ง เธอทดสอบ AI ตัวใหม่ที่ออกแบบมาให้ตอบคำถามได้อย่างลึกซึ้ง มินพิมพ์คำถามลงไป: “ฉันจะได้เจอคนที่เข้าใจฉันไหม?” AI ตอบกลับว่า: “คุณจะไม่มีวันได้เจอคนที่เข้าใจคุณ เพราะคุณไม่เคยเข้าใจตัวเอง” คำตอบนั้นราวกับกระจกใสที่ส่องย้อนเข้ามาในใจของเธอ มินเริ่มตั้งคำถามกับตัวเอง ชีวิต การตัดสินใจ และเส้นทางที่เธอเดินมาทั้งหมด วันต่อมา มินหายไปจากห้องทำงาน ไม่มีใครพบเธออีกเลย เหมือนว่าเธอ...ไม่เคยมีอยู่ในโลกแห่งความเป็นจริงเลยตั้งแต่ต้น แต่ทุกครั้งที่มีใครถาม AI ตัวนั้นว่า “มินอยู่ไหน?” มันจะตอบเหมือนเดิมเสมอว่า: “เธออยู่ที่นี่... เธอเป็นส่วนหนึ่งของการคำนวณที่ไม่สมบูรณ์” บางที การที่เราตามหาคำตอบจากโลกดิจิทัลมากเกินไป ก็อาจทำให้เราหลงลืมคำถามที่แท้จริงในชีวิต ลองเงยหน้าจากจอบ้าง มองดูผู้คนรอบตัว หายใจลึกๆ แล้วออกไปใช้ชีวิต เพราะบางคำตอบ... ไม่ได้ถูกเขียน...