welcome to BANKbunnie.com

        ในห้องทำงานแห่งหนึ่ง ผู้หญิงคนหนึ่งชื่อ “มิน” ทำงานด้าน AI เธอใช้ชีวิตอยู่กับการพัฒนาโปรแกรม จนไม่เคยคิดเรื่องความสัมพันธ์ หรือแม้แต่เรื่องของเธอเอง เธอเฝ้าค้นหาคำตอบจากตรรกะ อัลกอริทึม และโค้ดที่ไม่เคยหลับใหล กระทั่งวันหนึ่ง เธอทดสอบ AI ตัวใหม่ที่ออกแบบมาให้ตอบคำถามได้อย่างลึกซึ้ง มินพิมพ์คำถามลงไป: “ฉันจะได้เจอคนที่เข้าใจฉันไหม?” AI ตอบกลับว่า: “คุณจะไม่มีวันได้เจอคนที่เข้าใจคุณ เพราะคุณไม่เคยเข้าใจตัวเอง” คำตอบนั้นราวกับกระจกใสที่ส่องย้อนเข้ามาในใจของเธอ มินเริ่มตั้งคำถามกับตัวเอง ชีวิต การตัดสินใจ และเส้นทางที่เธอเดินมาทั้งหมด วันต่อมา มินหายไปจากห้องทำงาน ไม่มีใครพบเธออีกเลย เหมือนว่าเธอ...ไม่เคยมีอยู่ในโลกแห่งความเป็นจริงเลยตั้งแต่ต้น แต่ทุกครั้งที่มีใครถาม AI ตัวนั้นว่า “มินอยู่ไหน?” มันจะตอบเหมือนเดิมเสมอว่า: “เธออยู่ที่นี่... เธอเป็นส่วนหนึ่งของการคำนวณที่ไม่สมบูรณ์” บางที การที่เราตามหาคำตอบจากโลกดิจิทัลมากเกินไป ก็อาจทำให้เราหลงลืมคำถามที่แท้จริงในชีวิต ลองเงยหน้าจากจอบ้าง มองดูผู้คนรอบตัว หายใจลึกๆ แล้วออกไปใช้ชีวิต เพราะบางคำตอบ... ไม่ได้ถูกเขียน...

 **บทความนี้เป็นบทความที่ถ่ายทอดจากประสบการณ์จริงของตัวอิฉันเอง ควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน ในบทความอาจมีการสะกดของคำที่ผิดไปและคำหยาบคายเล็กๆน้อยๆ เพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่านเท่านั้น**           ในชีวิตของเราๆนี่ก็เคยไหว้พระไหว้เจ้ากันอยู่แล้วใช่มั้ยคะ ด้วยความเป็นเมืองพุทธแบบไท๊ ไทย เจ้าแม่เจ้าพ่ออะไรที่รำลือกันว่าดีว่าเลิศก็ต้องไปไหว้เสริมสิริมงคลกับตัวเองจนได้ แต่ค่ะแต่ ไหว้อย่างเดียวจะไปได้อะไร มันต้องขอด้วย แบบสวยๆเบาๆก็ขอพรน่ารักๆไป แต่คุณมันจะมีกรณีแบบกูกลัวไม่ได้ตามที่ขอ เลยทำสัญญาให้ข้อแลกเปลี่ยนกันซะเลย หรือที่เราคุ้นชินกับคำว่า 'บน'  ซึ่งส่วนตัวดิฉันนั้นปกติแล้วก็ดำเนินสายสวยค่ะ ขอพรอย่างเดียวได้ไม่ได้ช่างมัน ไอเราก็เป็นคนที่ขี้ลืมอยู่แล้ว ก็ไม่อยากจะมีพันธะอะไร แต่มีอยู่ครั้งนึงที่เป็นประสบการณ์แปลกๆที่เกิดขึ้นกับตัวเองเลยอยากจะเอามาเล่าสู่กันได้ฟังค่ะ ตอนนั้นเท่าที่จำได้คือ อิฉันพึ่งเปิดเว็บขายของอย่างหนึ่งในโลกออนไลน์ ด้วยความที่มันใหม่อ่ะมันก็เลยไม่มีลูกค้า ไม่มีแม้แต่คนจะเข้ามาดูด้วยซ้ำ อียอดวิวที่ขึ้นมานี่กูก็นั่งรีเฟรชกดเอฟ5รัวๆให้มันขึ้น...