คนเมืองเก่า เขามาเตือน - เรื่องเล่าเดี๋ยวเห่าเดี๋ยวหอน
**บทความนี้เป็นบทความที่ถ่ายทอดจากประสบการณ์จริงของตัวอิฉันเอง ควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน ในบทความอาจมีการสะกดของคำที่ผิดไปและคำหยาบคายเล็กๆน้อยๆ เพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่านเท่านั้น**
ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่า อิฉันเป็นคนที่มีลางสังหรณ์อยู่แล้ว แต่ก็ไม่ถึงขั้น เห็นผีชัดๆหรือมีญาณอะไรหรอกนะ เอาเป็นว่าแค่ถ้ามีอะไรผิดปกติก็จะรู้สึกได้ก่อนใคร ๆ ประมาณนั้น ทีนี้เรื่องมันเริ่มเพราะความงกเล็กน้อย 5555555 คืออิฉันไปซื้อตั๋วสวนสนุกช่วงโควิดที่เค้าลดราคา แล้วมันใกล้หมดอายุแล้วไง ก็เสียดายเงินสิคะ จะปล่อยทิ้งก็บาป เลยลากคุณแฟนไปด้วย ไหนๆก็จะเที่ยวละเพิ่มโปรแกรมอีกหน่อย จัดทริป สวนสนุก พักเที่ยวเกาะอยุธยาอีก 3 วัน 2 คืน ไปเลยค่ะ
บ้านพักที่จองก็เริ่ดอยู่นะ เป็นทรงโบราณยกใต้ถุน มีกลิ่นอายไทยๆ ให้ฟีลย้อนยุคเบาๆ แต่คืนแรกค่ะคุณ เรื่องประหลาดก็บังเกิดขึ้น ระหว่างที่อิฉันสระผม หันหน้าเข้ากำแพงกำลังล้างฟองประหนึ่งนางแบบโฆษณาอยู่ดีๆ ก็มีน้ำอุ่นไหลมารดหลัง แต่กูเปิดน้ำเย็นอาบค่ะ หันไปหาว่าแฟนแกล้งก็ว่างเปล่า ไม่มีใคร อยู่คนเดียวเปล่าๆเลย
คืนนั้นทั้งคืนก็แปลก นอนไม่ค่อยหลับ ได้ยินเสียงเหมือนกลอง เหมือนพลุ ทั้งที่รอบๆก็เป็นบ้านคน ไม่มีจัดงานคาร์นิวัลอะไร เงียบเป็นป่าช้า เลยคิดในแง่ดี มาเที่ยวหลังโควิดไม่ได้มีคนเท่าไหร่ เจ้าถิ่นเค้าอาจจะเหงา เลยมาทักมาหยอกเล่นเบาๆ
เช้าวันรุ่งขึ้น อิฉันก็ไปไหว้ศาลหลักเมือง บอกไปว่า ถ้าจะหยอกก็มาหยอกได้แต่อย่าลืมคุ้มครองหนูด้วยนะเจ้าคะ ให้หนูเที่ยวอย่างมีความสุข กลับบ้านโดยสวัสดิภาพ แล้วก็เที่ยวเมืองเก่าไปตามเรื่องตามราว ตกดึกก็ว่าจะไปถ่ายไฟไลท์อัพโบราณสถาน ปรากฏว่าฟ้าครึ้มไม่เต็มใจ มองไม่เห็นพระจันทร์ จะถ่ายรูปยังไงให้มันสวย แต่ไหนๆก็มาละ ลองไปดูก่อนก็ได้ไม่เวิร์กก็ค่อยกลับเข้ามานอน แต่ประเด็นคือก่อนออกจากบ้านพัก มีแมวไม่รู้มาจากไหน มาคลอเคลียไม่ให้ไป เหมือนรู้จักกันมาแต่ปางก่อน เล่นใหญ่ถึงขั้นวิ่งมากอดขากัดเลยค่ะ เลยต้องอุ้มไปวางไกลๆ แล้ววิ่งออกมา ปิดประตูหนีไม่ให้มันตามมาได้
พอขับเข้ามาในเกาะ เห็นเจดีย์วัดนึงเปิดไฟสวยมากกก เค้าขุดน้ำล้อมรอบเหมือนเกาะแล้วมีสะพานให้ข้ามไป แล้วตรงนั้นก็เดินเข้าไปได้เลยไม่มีที่กั้นเหมือนวัดอื่น ทีนี้พออิฉันเดินข้ามสะพานไปครึ่งทางเท่านั้นแหละ ก็รู้สึกตาซ้ายเคืองๆเหมือนฝุ่นเข้าทั้งๆที่ลมนิ่งมาก จากเคืองกลายเป็นแสบ แสบแบบน้ำตาไหลพราก ลืมตาไม่ขึ้น ตาขาวแดงเป็นเลือด เหมือนเส้นเลือดฝอยในตาแตกเลยจ้า เลยเดินกลับมาหาอะไรล้างตาที่รถ จังหวะที่ต้องข้ามถนน เอะใจว่าทำไมดึกแล้วมันมีรถเยอะจัง ก็เลยอ๋อพรุ่งนี้เป็นวันหยุดยาวเป็นวันพระใหญ่เค้ามาเที่ยวกัน แล้วก็นึกขึ้นได้ว่าวันนี้เป็นวันโกนนี่หว่า สิ้นความคิดเท่านั้นแหละเลยกุลีกุจอขึ้นรถกลับที่พักทันที บุญบาปค่ะคุณก่อนจะถึงตัวรถมือถือที่ถืออยู่ดีๆก็มีเสียงริงโทนดังขึ้นเอง พอเปิดดูมันอยู่หน้าเลือกเสียงริงโทนค่าาาาาาา เอาจริงนะ มันกดหลายขั้นกว่าจะมาถึงตรงนี้ได้ มือถือก็ล็อคหน้าจออยู่ มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญแล้วค่ะ อีดอก รออะไรล่ะ รีบกลับที่พักเลยสิคะ
ขากลับนี่ก็ไม่ธรรมดา รถหนักมากเหมือนแฟนจะใช้แรงขับมากกว่าปกติ เร่งก็ไม่ค่อยจะไป พอถึงหน้าที่พักอิฉันก็พูดออกไปเลย ใครที่ตามมา เราไม่ได้เชิญ มาทางไหนกลับไปทางนั้นเลย เราไม่ให้เข้าบ้าน นี่ไม่ใช่ที่ของคุณ ถ้าอยากได้บุญเราจะอุทิศไปให้ พอเข้าเขตบ้านพักมา อาการตาแสบก็ค่อยๆหายไปเอง ตาที่แดงก็หายเหมือนไม่เคยเป็นอะรมาก่อน หลับสบายทั้งคืน
เช้ามาก็ไปทำบุญกรวดน้ำแล้วก็ได้คุยกับแฟนถึงเรื่องเมื่อคืน แฟนก็บอกว่าตอนที่ขับกลับรถมันหนักมากเหมือนรถมันขนของเยอะ ทั้งๆที่ก็มีคนนั่งแค่สองคน พอเอารถเข้าที่พักปุ๊บรถก็เบาไปเลย จบทริปมาอิฉันก็ยังไม่หายข้องใจ ไปเปิดสตรีทวิวดูว่าที่เกิดหตุเมื่อคืนมันอยู่ตรงไหน ได้ความว่าตรงที่แสบตาคือ อิฉันกำลังจะเดินไปตรงลานประหารเก่าตั้งแต่สมัยอยุธยาค่าาาาาาาา เรื่องตาหลังจากเข้าที่พักก็ไม่มีอาการอะไรอีก เลยคิดว่าเค้าน่าจะมาเตือนไม่ให้เข้าใกล้อันตรายตามคำที่เราขอไว้กับเจ้าที่เจ้าทางนั่นแหละ เมฆครึ้มถ่ายรูปไม่สวยก็แล้ว เอาแมวมาล่อก็แล้ว ยังจะออกไปแต๊ดแต๋คืนวันโกนอีก พออิฉันจะเข้าที่ที่มันอันตราย เตือนเบาๆไม่ฟังก็คงต้องเล่นแรงๆหน่อยเลยจะได้ไม่ต้องเข้าไปหาเรื่องใส่ตัว โอเคค่ะ กราบบบบบแบบเบญจางคประดิษฐ์
ถึงตอนนี้ก็ยังรู้สึกโล่งใจนะที่อิฉันไม่ได้เดินเข้าไปในลานประหารนั่น ไม่ต้องห่วงผีสางหรอก ห่วงพวกงู ตะขาบสัตว์มีพิษก่อน ลานโล่งหญ้าคลุมขนาดนั้น คนก็ไม่มีอะไรจะเกิดก็ได้หมดแหละ เอาเป็นว่าหลังจากทริปนี้ อิฉันก็ท่องอย่างขึ้นใจเลยว่า อย่าสาระแนออกไปแรดคืนวันโกนอีก ถึงจะแรดก็ให้มันมีขอบเขตดู4ดู8ให้ดี ไม่ใช่เห็นอะไรสวยก็อะเมซิ่งไปหมด อันตรายจะมาหาไม่รู้ตัว แต่ก็ยังขอบคุณตัวเองที่มีนิสัยชอบไหว้เจ้าบ้านก่อนเสมอ อย่างน้อยก็มีคนคอยคุ้มกะลาหัว คุณเธอคุณท่านก็ลองดูบ้างนะคะไม่เสียหาย จะได้ไม่ต้องเจออะไรสยองๆแล้วขนหัวตั้งไปเล่าในเดอะโกสต์กันบ่อยๆ
บ้านพักที่จองก็เริ่ดอยู่นะ เป็นทรงโบราณยกใต้ถุน มีกลิ่นอายไทยๆ ให้ฟีลย้อนยุคเบาๆ แต่คืนแรกค่ะคุณ เรื่องประหลาดก็บังเกิดขึ้น ระหว่างที่อิฉันสระผม หันหน้าเข้ากำแพงกำลังล้างฟองประหนึ่งนางแบบโฆษณาอยู่ดีๆ ก็มีน้ำอุ่นไหลมารดหลัง แต่กูเปิดน้ำเย็นอาบค่ะ หันไปหาว่าแฟนแกล้งก็ว่างเปล่า ไม่มีใคร อยู่คนเดียวเปล่าๆเลย
คืนนั้นทั้งคืนก็แปลก นอนไม่ค่อยหลับ ได้ยินเสียงเหมือนกลอง เหมือนพลุ ทั้งที่รอบๆก็เป็นบ้านคน ไม่มีจัดงานคาร์นิวัลอะไร เงียบเป็นป่าช้า เลยคิดในแง่ดี มาเที่ยวหลังโควิดไม่ได้มีคนเท่าไหร่ เจ้าถิ่นเค้าอาจจะเหงา เลยมาทักมาหยอกเล่นเบาๆ
เช้าวันรุ่งขึ้น อิฉันก็ไปไหว้ศาลหลักเมือง บอกไปว่า ถ้าจะหยอกก็มาหยอกได้แต่อย่าลืมคุ้มครองหนูด้วยนะเจ้าคะ ให้หนูเที่ยวอย่างมีความสุข กลับบ้านโดยสวัสดิภาพ แล้วก็เที่ยวเมืองเก่าไปตามเรื่องตามราว ตกดึกก็ว่าจะไปถ่ายไฟไลท์อัพโบราณสถาน ปรากฏว่าฟ้าครึ้มไม่เต็มใจ มองไม่เห็นพระจันทร์ จะถ่ายรูปยังไงให้มันสวย แต่ไหนๆก็มาละ ลองไปดูก่อนก็ได้ไม่เวิร์กก็ค่อยกลับเข้ามานอน แต่ประเด็นคือก่อนออกจากบ้านพัก มีแมวไม่รู้มาจากไหน มาคลอเคลียไม่ให้ไป เหมือนรู้จักกันมาแต่ปางก่อน เล่นใหญ่ถึงขั้นวิ่งมากอดขากัดเลยค่ะ เลยต้องอุ้มไปวางไกลๆ แล้ววิ่งออกมา ปิดประตูหนีไม่ให้มันตามมาได้
พอขับเข้ามาในเกาะ เห็นเจดีย์วัดนึงเปิดไฟสวยมากกก เค้าขุดน้ำล้อมรอบเหมือนเกาะแล้วมีสะพานให้ข้ามไป แล้วตรงนั้นก็เดินเข้าไปได้เลยไม่มีที่กั้นเหมือนวัดอื่น ทีนี้พออิฉันเดินข้ามสะพานไปครึ่งทางเท่านั้นแหละ ก็รู้สึกตาซ้ายเคืองๆเหมือนฝุ่นเข้าทั้งๆที่ลมนิ่งมาก จากเคืองกลายเป็นแสบ แสบแบบน้ำตาไหลพราก ลืมตาไม่ขึ้น ตาขาวแดงเป็นเลือด เหมือนเส้นเลือดฝอยในตาแตกเลยจ้า เลยเดินกลับมาหาอะไรล้างตาที่รถ จังหวะที่ต้องข้ามถนน เอะใจว่าทำไมดึกแล้วมันมีรถเยอะจัง ก็เลยอ๋อพรุ่งนี้เป็นวันหยุดยาวเป็นวันพระใหญ่เค้ามาเที่ยวกัน แล้วก็นึกขึ้นได้ว่าวันนี้เป็นวันโกนนี่หว่า สิ้นความคิดเท่านั้นแหละเลยกุลีกุจอขึ้นรถกลับที่พักทันที บุญบาปค่ะคุณก่อนจะถึงตัวรถมือถือที่ถืออยู่ดีๆก็มีเสียงริงโทนดังขึ้นเอง พอเปิดดูมันอยู่หน้าเลือกเสียงริงโทนค่าาาาาาา เอาจริงนะ มันกดหลายขั้นกว่าจะมาถึงตรงนี้ได้ มือถือก็ล็อคหน้าจออยู่ มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญแล้วค่ะ อีดอก รออะไรล่ะ รีบกลับที่พักเลยสิคะ
ขากลับนี่ก็ไม่ธรรมดา รถหนักมากเหมือนแฟนจะใช้แรงขับมากกว่าปกติ เร่งก็ไม่ค่อยจะไป พอถึงหน้าที่พักอิฉันก็พูดออกไปเลย ใครที่ตามมา เราไม่ได้เชิญ มาทางไหนกลับไปทางนั้นเลย เราไม่ให้เข้าบ้าน นี่ไม่ใช่ที่ของคุณ ถ้าอยากได้บุญเราจะอุทิศไปให้ พอเข้าเขตบ้านพักมา อาการตาแสบก็ค่อยๆหายไปเอง ตาที่แดงก็หายเหมือนไม่เคยเป็นอะรมาก่อน หลับสบายทั้งคืน
เช้ามาก็ไปทำบุญกรวดน้ำแล้วก็ได้คุยกับแฟนถึงเรื่องเมื่อคืน แฟนก็บอกว่าตอนที่ขับกลับรถมันหนักมากเหมือนรถมันขนของเยอะ ทั้งๆที่ก็มีคนนั่งแค่สองคน พอเอารถเข้าที่พักปุ๊บรถก็เบาไปเลย จบทริปมาอิฉันก็ยังไม่หายข้องใจ ไปเปิดสตรีทวิวดูว่าที่เกิดหตุเมื่อคืนมันอยู่ตรงไหน ได้ความว่าตรงที่แสบตาคือ อิฉันกำลังจะเดินไปตรงลานประหารเก่าตั้งแต่สมัยอยุธยาค่าาาาาาาา เรื่องตาหลังจากเข้าที่พักก็ไม่มีอาการอะไรอีก เลยคิดว่าเค้าน่าจะมาเตือนไม่ให้เข้าใกล้อันตรายตามคำที่เราขอไว้กับเจ้าที่เจ้าทางนั่นแหละ เมฆครึ้มถ่ายรูปไม่สวยก็แล้ว เอาแมวมาล่อก็แล้ว ยังจะออกไปแต๊ดแต๋คืนวันโกนอีก พออิฉันจะเข้าที่ที่มันอันตราย เตือนเบาๆไม่ฟังก็คงต้องเล่นแรงๆหน่อยเลยจะได้ไม่ต้องเข้าไปหาเรื่องใส่ตัว โอเคค่ะ กราบบบบบแบบเบญจางคประดิษฐ์
ถึงตอนนี้ก็ยังรู้สึกโล่งใจนะที่อิฉันไม่ได้เดินเข้าไปในลานประหารนั่น ไม่ต้องห่วงผีสางหรอก ห่วงพวกงู ตะขาบสัตว์มีพิษก่อน ลานโล่งหญ้าคลุมขนาดนั้น คนก็ไม่มีอะไรจะเกิดก็ได้หมดแหละ เอาเป็นว่าหลังจากทริปนี้ อิฉันก็ท่องอย่างขึ้นใจเลยว่า อย่าสาระแนออกไปแรดคืนวันโกนอีก ถึงจะแรดก็ให้มันมีขอบเขตดู4ดู8ให้ดี ไม่ใช่เห็นอะไรสวยก็อะเมซิ่งไปหมด อันตรายจะมาหาไม่รู้ตัว แต่ก็ยังขอบคุณตัวเองที่มีนิสัยชอบไหว้เจ้าบ้านก่อนเสมอ อย่างน้อยก็มีคนคอยคุ้มกะลาหัว คุณเธอคุณท่านก็ลองดูบ้างนะคะไม่เสียหาย จะได้ไม่ต้องเจออะไรสยองๆแล้วขนหัวตั้งไปเล่าในเดอะโกสต์กันบ่อยๆ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น